A Giuliana

Nu jornu, mentri bivia ‘nta ‘na funti,
vitti nu paiseddu ‘ntra lu munti,
ammugghiatu nta ‘na fitta negghia
comu li punti di la lana a magghia;
supra d’iddu, ‘n cima lu Casteddu
comu un vecchiu ‘o suli cu cappeddu,
e li viuzzi, longhi, longhi e stritti
ca di caminari, sulu si putìa dritti.
Nuddu di la vita sapi la so sorti…
mentri lu cori battiri sintìa forti,
quannu si dici chi la vita è strana;
lu paiseddu facia di nomu Giuliana
e mentri lu cori battia ‘ntra lu pettu
capivu chi nasciri stava lu prugettu.
Curreru genti di tuttu lu chianu
pi dari corpu a un Prissepiu stranu.
chi a capillu tutti, ci nni vosi di parrari!
corcunu dicia: “li cruci e li cummari?
-Mah, cu sapi chi avemu di fari!”
E ‘nta ddu ‘nsistiri e granni firmentu
lentu pigghiau vita lu granni eventu.
A cilieggina ca manca a stu discursu
è aviri lu piaciri di vinciri u Cuncursu.