A fidi di li Cummari

Giustu mi pari, cu ‘na scrivùta,
narrarivi un pocu di vita vissuta,
di chiddi ca chiesa su sempri jittati
lassannu a lu lettu patri e matri malati.
Pi amari Diu, o qualsiasi santu,
nun c’è bisognu di priari tantu.
Curriri a chiesa tutti i matini…
nun si capisci qual’è lu fini.
Nomu do patri e nomu do figghiu!
Quantu gruppi ca fannu curtigghiu!
Di tuttu si parra tranni di fidi,
tantu ca spissu si sparra e si ridi.
Certu, ci voli macari priari;
ma la famigghia nun si po’ lassari!
Quantu discursa senza simenza,
mancu lu preti a chistu ci pensa.
Sulu un cunsigghiu vi vogghiu dunari
a tutti chiddi ca vonnu priari:
Nun servi iri a chiesa ogni jornu pi fidi,
basta amari lu prossimu, si a Diu cridi.